Երբ դու քայլ առ քայլ հրաժարվում ես անկախությունից

Այս օրերին մեր քաղաքացիների մեծամասնությունն այնպիսի շոկ է ապրում Մաքսային միությանը միանալու մասին Վլադիմիր Պուտինի և Սերժ Սարգսյանի արած համատեղ հայտարարությունից, որ ուղղակի զարմանք է հարուցում: Հայտարարությունն, ինչ խոսք, անակնկալ էր այն առումով, որ ՀՀ իշխանությունները տևական ջանք էին թափել և տևական ժամանակ էլ հանրությանը հավաստիացումներ տվել, որ տարեվերջին Վիլնյուսում նախաստորագրվելու է ՀՀ-ԵՄ ասոցացման համաձայնագիրը: ԵՄ տարբեր պաշտոնյաները, ՀՀ-ում հավատարմագրված դեսպաններն էլ իրենց հերթին էին հավաստիացնում, որ Հայաստանը պատրաստ է նախաստորագրելու այդ համաձայնագիրը: Թե ինչու հանկարծ հայտնվեցինք Մաքսային միությանը միանալու հարկադրանքի առաջ, փորձենք մի հպանցիկ հայացք նետել վերջին տարիների իրողություններին:

«ՀՀ ՍԴ-ի երեկ կայացրած որոշման համաձայն, Հայաստանում ռուսական ռազմաբազաների տեղակայման ժամկետը երկարաձգելու մասին հայ-ռուսական համաձայնագիրը համապատասխանում է Հայաստանի Սահմանադրությանը: Համապատասխան համաձայնագիրը ստորագրվել է 2010 թ. օգոստոսի 20-ին: Ըստ այդմ, նախատեսվում է փոփոխություն կատարել Հայաստանում ռուսական ռազմաբազաների տեղակայման մասին 1995 թ. ստորագրված համաձայնագրում՝ տեղակայման ժամկետը 25 տարուց դարձնելով 49: Արդյունքում, ռուսական ռազմաբազաները Հայաստանում տեղակայելու ժամկետը 24 տարով կերկարաձգվի» (մեջբերումը «ՀԺ» օրաթերթից է, փետրվարի 16, 2011 թ.):
Նույն օրաթերթում, նույն թվականի ապրիլի 13-ի համարում կարդում ենք. «ԱԺ-ն երեկ 80 «կողմ», 1 «դեմ» և 1 «ձեռնպահ» ձայներով վավերացրեց ՀՀ-ում ռուսաստանյան ռազմաբազայի տեղակայման ժամկետը 49 տարով երկարաձգելու մասին արձանագրությունը»:
Անցյալ տարի նորընտիր ԱԺ-ն աշնանային նստաշրջանում քննարկում էր 2011 թ. դեկտեմբերի 20-ին Մոսկվայում ստորագրված «Հավաքական անվտանգության մասին պայմանագրի կազմակերպության անդամ պետությունների տարածքում ռազմական ենթակառուցվածքների օբյեկտներ տեղակայելու մասին» արձանագրությունը: Փաստաթղթի համաձայն՝ եթե ՀԱՊԿ անդամ երկրներից մեկը՝ ՌԴ-ն, ՀՀ-ն, Ուզբեկստանը, Տաջիկստանը, Ղազախստանը կամ Ղրղզստանը ցանկանա իր երկրում տեղակայել կազմակերպության անդամ չհանդիսացող որևէ երկրի կամ ռազմաքաղաքական միավորման ռազմական օբյեկտ կամ ենթակառուցվածք, ապա անպայման պետք է ստանա վերը նշված բոլոր երկրների համաձայնությունը: Ընդ որում, արձանագրություններում հստակ սահմանված չէ, թե ինչ է նշանակում ռազմական օբյեկտ:
Հիշեցնենք, որ այս արձանագրությանը դեմ քվեարկեցին ԱԺ պատգամավորներից ընդամենը չորսը՝ Ալեքսանդր Արզումանյանը, Արծվիկ Մինասյանը, Նիկոլ Փաշինյանը և Էդմոն Մարուքյանը:
Այս երկու օրինակից էլ պարզ երևում է, թե մինչ օրս մենք ինչպիսի ռեսուրսներով ենք փորձել դիմակայել ռուսական կայսերապաշտական քաղաքականությանը: Մնում է, որ մեր հասարակությունն այս ամենից անի համապատասխան հետևություններ և պայքարի իր անկախությունը վերանվաճելու համար:

Թագուհի ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Քաղաքացիական անհնազանդության հայկական տարբերակ կամ՝ «Արժեքների հեղափոխություն»
• ԲՀԿ-ն վերահաստատում է իր գերիշխող դիրքը
• Մետաքսի ճանապարհ՝ Սալոնիկից մինչև Մեղրի
• «Չկա բարեփոխումների ծրագիր»
• «Քինդեր-սյուրպրիզ»՝ եվրասիականացման նախաշեմին
• «Հարցերը փողոցում չեն լուծվում»
• Գայ Ֆոքսը՝ Երևանում
• Ռեսուրսնե՞րն են հաշվարկում
• «Դիմակների երթից» մեկ տարի անց
• «Ոչ մի քաղաքական իմաստ այնտեղ պետք չէ փնտրել»
• «Ոչ միայն սահմանադրության, այլև ողջ հասարակության հարցն է»
• «Արտահերթ ընտրություններ չեն սպասվում»
• ԲՀԿ-ն՝ լուրջ փորձության առջև
• «Հոկտեմբերի 30-ն այլ իմաստ ունի»
• Նստացույցի հարցում դեռ չկա կոնսենսուս
• Երջանիկ Աբգարյանը կարծում է, որ պետք է լավատես լինել
• Որքան են թափանցիկ գործում ՀՀ-ում հավատարմագրված դեսպանությունները
• Վիզաների դյուրացում ՀՀ-ի և ԵՄ-ի միջև
• Մնացել են նույն դիրքորոշմանը
• «Լուսանցքային լինելը պատիվ է մեզ համար»

Մեկնաբանություններ